Lög og ólög

Ætli þeir sleppi ekki með skrekkinn, Sjallar í Hafnarfirði.  Ég ímynda mér að það mót sem haldið var 16. júní og lögreglan stoppaði, hafi ekki verið á vegum stjórnmálaflokks og því eðlilegt að slík ósvinna sé stöðvuð.  Allt öðru máli hlýtur að gegna um pókermót sem haldin eru á vegum stjórnmálaflokka, enda gjörþekkja menn á þeim bæ það laga- og regluverk sem frá Alþingi streymir.

Mæli með því að þegar menn ætla sér að fremja önnur lögbrot þá fái viðkomandi stjórnmálflokk í lið með sér þannig að það verði "löglegt".  Þannig sér maður t.d. fyrir sér mót í broti á skattalögum, mót í brotum á fiskveiðilöggjöfinni, smyglmót og svona mætti lengi telja.  Þannig kæmist Ísland í hóp löghlýðnustu ríkja á einfaldan hátt.

Svo má auðvitað velta því fyrir sér hvort ekki væri hreinlega eðlilegast að gjöra allt það sem ólöglegt er í dag, löglegt á morgun, en þá er auðvitað hætt við því að stjórnmálflokkarnir missi vægi sitt í samfélaginu.

Látum ekki einhverja lagabókstafi segja okkur hvað er löglegt og hvað ekki.

Pókermót haldið hjá félagi ungra sjálfstæðismanna í Hafnarfirði

Meistari Megas og framhald á bljúgri bæn

Nú hefði verið gaman að eiga heimangengt og skella sér á tónleika með meistaranum. Ég hef verið aðdáandi Megasar lengur en ég man, fékk áhugann í vöggugjöf, ef svo má segja. Ég man að Gamli sorry Gráni var hafður í hávegum heima hjá afa og ömmu. Þá fannst mér nú eins og ömmu þætti hann bara ágætur, allavega þarna fyrst, en nú erum við afa einlægi aðdáendur, og reyndar eldri stelpan mín líka.

Ég hef ekki tölu á öllum þeim tónleikum sem ég hef sótt með meistaranum, en þeir eru mjööög margir, og alltaf jafn gaman og hressandi að skella sér. En ég hafði öðrum hnöppum að hneppa um helgina en að flandrast til Reykjavíkur á tónleika.

Um helgina var ég nefninlega að jarðsyngja heiðursmanninn Hjörleif Guðnason, Hjölla múr, á laugardaginn.  Það var mér bæði ljúft og skylt, enda þótti mér vænt um Hjölla. Ég kynntist honum nánast um leið og ég flutti til Eyja, en þá var hann búinn að vera á sjúkrahúsinu í þónokkurn tíma.  Líklega hefur honum fundist ég eitthvað umkomulaus, því hann tók mig eiginlega strax að sér og sagðist vita hversu erfitt það gæti verið að koma ókunnugur í nýjan stað.  En nálægt Hjölla fannst manni aldrei að maður væri á ókunnum stað, manni leið alltaf vel í návistum við hann, enda gaf hann mikið af sér.

Í útförinni var "Í bljúgri bæn" flutt, sem er mér ákaflega kært eins og svo mörgum, en með nýjum texta.  Megas söng einmitt "Í bljúgri bæn" einu sinni á tónleikum sem síðan voru sýndir á Sjónvarpinu, og það ætlaði allt um koll að keyra og margir hneyksluðust fyrir hönd Péturs í Laufási. Hins vegar var Pétur ekki hneykslaður, enda hafði Megas fengið leyfi hans til flutningsins. Þótti fluttningur Megasar á laginu fínn, mikil tilfinning og innlifun.  Textinn sem fluttur var í útförinni um helgina var kveðja frá Ingu, konu Hjölla.  Læt þennan fallega texta fylgja með.

Í bljúgri bæn og þökk til þín

ég þakka þér, ó ástin mín.

Fyrir öll þau ár er gafstu mér

mín gæfa var að kynnast þér.

 

Við gengum saman lífsins leið

sú leið var ekki alltaf greið.

Þó 60 ár séu liðin nú

þú ennþá átt mína ást og trú.

 

Nú ertu horfin ástin mín

já, mikið mun ég sakna þín.

Því bið ég Guð að geyma þig

uns þú á ný, umvefur mig.

Góð stemmning á tónleikum Hjálma og Megasar

Aftöku frestað

Langaði að segja frá því að aftökunni, sem ég minntist á í síðustu færslu, var frestað nú í morgun.  Talið er að þau bréf sem Amnesty-félagar sendu hafi hjálpað mikið til í þessum efnum.  Líflátsdómurinn er þó enn í gildi.

"Vér mótmælum allir"

Líklega er þetta stærsti vandi Bandaríkjamanna í áróðursstríðinu við hryðjuverkin.  Fólk í þeim löndum sem þeir hafa ráðist inní í nafni frelsis og lýðræðis fær einfaldlega nóg.  Það fær nóg þegar saklaust fólk er drepið, það fær nóg þegar "mistök" hernámsliðsins kostar fjölskyldumeðlimina lífið. 

Þessar aðgerðir Bandaríkjamanna eru ekki þeirra einkamál, eins og þeir hafa oft látið í veðri vaka, því öll vesturlönd eru sett undir sama hatt, og ef til vill ekki að ósekju!  Við metum jú mannslíf vesturlandabúa mun meira en fólks annarsstaðar úr heiminum.  Mér dettur einmitt í hug lítil frétt af því þegar sagt var frá því að sjö börn hefðu látið lífið í sprengjuárás Bandaríkjamann í Afganistan.  Sama dag var mikil frétt um umferðarslys í Þýskalandi, að mig minnir, og þar var nú þónokkuð meira gert úr hlutunum.  Ég er ekki að halda því fram að lítið eigi að gera úr umferðaslysum, en mér þykir þó ástæða til þess að gera nokkuð úr því þegar sjö börn eru sprengd í loft upp.

Ég hef áður sagt það og segi það enn, að mannréttindi fólks má aldrei fótum troða, sama hver í hlut á og sama hvort sá sem brýtur þau er voldugur eða ekki.  Hér er ég ekki tala um eitthvert kjaftæði einsog það hvort það séu mannréttindi að fá að reykja inná skemmtistöðum eða ekki, heldur grundvallarmannréttindi sem varða hreinlega líf og dauða.  Langar í lokin að benda á ákall Amnesty um hjálp til handa pari frá Íran, sem á samkvæmt upplýsingum að grýta til dauða á morgun. Hægt að lesa nánar um það á amnesty.is.  Hvet ykkur endilega til þess að sinna þessu ákalli.

94 samtök mótmæla ofbeldi í Afganistan

Eðlilegur fórnarkostnaður?

Þetta er ekki stór frétt á síðum blaðanna. En þetta er óhugguleg frétt og bara ein af mörgum sem komið hafa um barnamorð í stríðinu gegn hryðjuverkum.  Vandamálið við þetta svokallaða stríð er að óvinurinn er svo loftkenndur.  Það er nánast ógjörningur að hafa hendur í hári hans.

Bandaríkjamenn saka síðan hryðjuverkamennina um að nota börn sem skildi, og það er auðvitað skelfilegt þegar börnum er beitt á þann hátt í stríði.  En þó finnst mér jafn skelfilegt þegar menn kjósa að horfa framhjá þeirri staðreynd að börn eru notuð sem skildir, og sprengja bara samt.

Sama virðist vera uppá teningnum í Ísrael og Palestínu. Þar eru börn sett í framvarðasveit grjótkastaranna og hermenn Ísraela segjast ekki eiga neina aðra kosti en að skjóta þau.  Grjótkastari vs. hermaður með vélbyssu!!!

Það er skömm að þessu hryðjuverkastríði.  Þetta er skömm fyrir alla aðila málsins, ég sé engar málsbætur fyrir því að myrða saklausa borgara.  Hvort heldur menn sprengja sjálfa sig í loft um leið, eða beita hátækni stríðstólum.

Sjö börn létu lífið í loftárás í Afganistan

Ég þekki landsliðsþjálfarann!

Hér í Eyjum var haldið heilmikið fótboltamót, Pæjumótið, sem ég náði aðeins að fylgjast með, reyndar miklu minna en mig langaði til.  Þetta var mikil og góð skemmtun sem ÍBV eiga heiður skilið fyrir að standa að.  Mér heyrðist almennt þátttakendur, liðsstjórar og þjálfarar ánægðir með mótið.

Anna Margrét, frænka mín frá Neskaupsstað var að keppa og pabbi hennar (Arnar frændi) var þjálfari Þróttaraað austan og stóð sig með prýði eins og dóttirin.  Þróttur endaði í þriðja sæti meðal A-liða.  Á laugardeginum var síðan landsleikur þar sem úrval stelpna keppti sín á milli. Arnar var þjálfari landsliðsins sem keppti við pressuliðið og endaði leikurinn 3-3.  Þetta var opinn og skemmtilegur leikur og hin mesta skemmtun.

Miðað við þann tíma sem Arnar fékk til að undirbúa landsliðið (líklega einn klukkutími) þá verður þetta að teljast mjög góður árangur.  Mér sýnist á öllu að arftaki landsliðsins sé fundinn.  A.m.k. fær Arnar mitt atkvæði, en ég er auðvitað ekki hlutlaus.

Bendi á frábært blogg Guðna Más, skólaprests, um stöðu landsliðsins, þar sem hann tekur tölfræðina á málið.

Mannréttindabrot í Kína

Það voru sláandi fréttirnar af málefnum fanga í Kína í fréttum Stöðvar 2 í gær.  Þar var greint frá því að fanga í Kína væru látnir búa til varning fyrir stórfyrirtæki á borð við Coka Cola.  Þetta hafa þeir vitað lengi sem fylgst hafa með mannréttindamálum í heiminum.  En það er eins og ekki megi styggja kínversk stjórnvöld á nokkurn hátt því gróðavonin er mikil nú þegar landamærin eru að opnast.  Í fyrradag var einnig sagt í fréttum rúv frá barnaþrælkun barna í Kína fyrir Ólympíuleikanna.

Síðan er það auðvitað þrálátur orðrómur um mikla verslun með líffæri fanga sem hafa verið líflátnir.  Þessi orðrómur hefur fyrir löngu verið staðfestur af mörgum og ólíkum samtökum og einstaklingum.

Mér kæmi það vægast sagt á óvart ef einhverjir hjá Coke-risanum hefði ekki vitað um málið, enda orðrómur búinn að vera lengi í gangi um þessi mál.  Í mörgum löndum heims er Coke ekki tákn um frelsi vesturlanda, heldur helsi - kúgun - þvingun og eyðileggingu.  Þannig veit ég að starfsemi og framferði þeirra á Indlandi hefur sætt mikilli gagnrýni.  Ármann Hákon Gunnarsson, æskulýðsfulltrúi í Garðasókn, sagði mér ýmsar ljótar sögur af viðskiptum Indverja við Bandaríska risafyrirtækið, á ferð sinni um Indland.

Við hljótum að velta því fyrir okkur hversu margar óhamingjusamar sálir, hversu mörg börn sem vinna í ánauð, hversu margir "þrælar" vinna við að gera líf okkar á vesturlöndum að stanslausu partýi og gleði.  Hversu mörg tár eru á bakvið hlátur okkar?

Það vita í raun allir að stjórnvöld í Kína fótumtroða mannréttindi, en það er eins og óhuggulegur þagnarmúr hafi verið reistur til þess að hlífa stjórnvöldum við gagnrýni.  Þjóðarleiðtogar minnast á þessi mál nánast í framhjáhlaupi þegar skrifað er undir stóra viðskiptasamninga. 

Hvenær er komið nóg?  Hvenær segjum við hingað og ekki lengra?  Okkur ætti alls ekki að vera sama, en ætli flestum sé ekki sama?  Við ættum auðvitað að meta mannslífið meira en peninga, en ætli við gerum það nokkuð?  Við ættum að standa vörð um mannréttindi fólks, hvar í heimi sem er, en ætli okkur sé ekki nokk sama á meðan við höfum það gott? 

Því miður er Kína fjarri því að ver eina landið í heiminum þar sem mannréttindi eru fótumtroðin.  Í því samhengi vil ég benda á ársskýrslu Amnesty International.

Styðja íslensk stjórnvöld mannréttindabrot í Kína?

Mér er spurn hvort einhverntíman hafi komið fram afsökunarbeiðni frá íslenskum stjórnvöldum í þessu máli?  Þær aðgerðir sem gripið var til gagnvart Falun Gong-liðum voru með hreinum ólíkindum, og í raun til háborinnar skammar.

Við hjónaleysin tókum þátt, bæði í mótmælunum þegar forseti Kínverska þingsins kom til landsins og eins þegar forsetinn kom.  Það var ótrúlegt að upplifa æsinginn og vanstillinguna hjá íslenskum stjórnvöldum í kringum þessar heimsóknir.  Þessum háu herrum skyldi hlíft við allri gagnrýni, sama hvað tautaði og raulaði, og nánast með hvaða meðulum.  Þrátt fyrir að öll heimsbyggðin hafi vitað og viti af þeim mannréttindabrotum sem eiga sér stað í heimalandi þeirra.  Staðan í Tíbet er síðan heill pakki þessu viðbótar, þar sem allar gagnrýniraddir eru brotnar á bak aftur með miklu harðræði.

Ég held að stjórnvöld ættu að sjá sóma sinn í því að ganga að kröfum Falun Gong og reyna að ljúka þessu máli sem annars er mikill smánarblettur á sögu lands og þjóðar.

Kannski er borin von að gengið verði að þessum kröfum, því nú á að herja á markaði í Kína með íslensk viðskipti - Hin íslenska Húnainnrás í austri.  Þá er auðvitað mikilvægt að styggja ekki kínversk stjórnvöld.  Þegar öllu er á botninn hvolft, þá eru það peningarnir, eða vonin um fjárhagslegan gróða íslenskra fyrirtækja og fjármálastofnana sem öllu máli skipta - Skipta meira máli en eitthvert kjaftæði um mannréttindi "nokkurra" Kínverja.

Falun Gong hvetur stjórnvöld til að greiða bætur

Kári Auðar Svansson - snilldar penni!

Ég bara verð að benda á snilldargrein sem hann Kári Auðar Svansson skrifaði og birtist í netgreinum Moggans.  Greinin ber heitið Klerkur og karma. Kári hefur nokkrum sinnum áður skrifað greinar sem birst hafa í blöðum og það verð ég að segja að mér finnst hrein unun að lesa skrif hans.  Góður og mikill skilningur á íslenskunni og skemmtilegur og kjarngóður stíll einkenna skrif hans.

Reyndar skal ég viðurkenna það að mér er málið að nokkru skilt. Kári er sonur Svans Kristjánssonar, stjórnmálafræðings, og hálfbróðir Heiðars Inga (Svanssonar), uppeldisfrænda og fóstbróður.  Reyndar get ég nú ekki sagt að ég þekki Kára, en ég þekki nokkuð í kringum hann.  Og ég fullyrði það að þar er á ferðinni einn magnaðisti penni landsins.

Ég kann ensku!

Ég og Mía, eldri dóttir mín (sem er 4, alveg að verða 5) lágum inní rúmi í kvöld og hlustuðum á gamla spólu með Mini Pops frá árinu 1982. Þar sem Mía liggur á koddanum og raular með erlendum lögunum á "bullensku", þá segir hún við mig: "Pabbi eru þau að syngja á ensku?" "Já" segi ég. Þá svarar hún: "Heyrðu pabbi, þá kann ég ensku." Síðan hélt hún áfram að syngja sig í svefn.

Á þessari Mini Pops spólu er syrpa af lögum sem hinir geðþekku drengir í Village People sungu í denn. Ég man að við sungum lagið Go West, með VP, á árshátíð á Stórutjörnum, og ég var indíáninn í hópnum, sem var hið besta mál fyrir utan það að ég var nýrisinn uppúr hlaupabólu og var skelfilegur á að líta, þar sem ég stóð ber að ofan með indíánafjaðrirna, allur í dílum og doppum eftir veikindin. Vildi að ég hefði verið leðurhomminn.

P.S. Rakst á stórgóða heimasíðu Village People. Um að gera að hækka allt í botn og njóta.