Til hamingju Eyjamenn!!

Það er svo sannarlega gaman að taka á móti nýju skipi hér í Eyjum. Það er engan bilbug að finna á mönnum hér þrátt fyrir kvótaskerðingu. Ég er nú reyndar ekki að halda því fram að skerðingin komi ekkert niður á Eyjamönnum, því það gerir hún vissulega eins og hjá svo mörgum öðrum, hringinn í kringum landið.

Bergey er fimmta skipið sem ég kem að með blessun og önnur nýsmíðin, hitt var Vestmannaey. Það er alltaf mikil hátíðarstemming í bænum þegar annað hvort nýtt skip kemur, hvort sem er eftir breytingar, nýsmíði eða ný kaup.
Ég óska útgerð Bergs-Hugins til hamingju, sem og áhöfn Bergeyjar.
Svo styttist í fleir skip hér í Eyjum.

Mikill fjöldi tók á móti Bergey VE

Ó ljúfa veröld

Ég er alinn upp við það viðhorf að Vilmundur Gylfason, heitinn, hafi verið kyndilberi réttlætisins í íslensku samfélagi. Ég las ljóðin hans, sem eru full af trega og sársauka og höfðu þau mikil áhrif á mig, og hafa enn þann dag í dag.
Þetta er eitt af mínum uppáhalds ljóðum. Datt í hug að skrifa það hér niður eftir gloppóttu minni mínu. Ef einhver man þetta betur, þá látið vita.

Ó ljúfa veröld veistu það
að vindar lífsins blása að
og börnin litlu bjóða góðar nætur.

Og veistu meira veröld mín
að vonin hverfur inn til þín
en fyrir utan ungur maður grætur.

Í leit að því sem liðið er
þá lifnar dauðinn fyrir mér
í dögun þá er dagurinn minn að falla.

En ó hve mig langar að líkjast því
sem lifir og deyr, en vaknar á ný
Í eyðimörk lífsins er angandi blómstur að kalla.

It's okey to be gay...

Gott hjá Steina Dívu!

Það er óhætt að segja að Hinsegin dagar séu skemmtileg tilbreyting í hvunndeginum, og Gleðigangan niður Laugarvegin er alltaf jafn fjörug.  Það má eiginlega segja að yfirbragð þessarar göngu sé með nokkrum öðrum hætti en víða annarsstaðar, þar sem samkynhneigðir verði fyrir hreinum og beinum ofsóknum og líkamsmeiðingum.

Í þessu ljósi finnst mér áhugaverð gönguferð þeirra Felix og Baldurs, þar sem gengið er um Reykjavík og saga samkynhneigðra skoðuð síðustu 100 árin.  Það er ekki svo ýkja langt síðan það sjálfsagðasti hlutur í heimi að lemja homma hvar sem til þeirra náðist.  Hommar áttu einfaldlega skilið að fá einn á lúðurinn fyrir að ögra samfélaginu með því að vera hommar.

Sem betur fer er þá er gangan niður Laugarveginn Gleðiganga, þar sem margbreytileika mannlífsins er fagnað.  En undirtónninn er vissulega alvarlegur.  Við leiðum hugann að þeim sem gengu í fylkingarbrjósti í baráttu samkynhneigðra og veltust um í brotsjó fordóma og fyrirlitningar.  Þökk sé þeirra mikla hugrekki og baráttuþrek.

Hear what I say it's okey to be gay / I'm a queen, if you know what I mean.

Steini Díva krýndur dragdrottning Íslands

Lífið er yndislegt....

Um þessa verslunarmannahelgi vorum við hjónaleysin á Þjóhátíð í Eyjum.  Það er óhætt að segja að sú mynd og sú upplifun sem við höfðum af Þjóðhátíðinni er gjörólík þeirri mynd sem oft hefur verið dregin upp í fjölmiðlum.  Ég bjóst eiginlega við mikilli fylleríssamkomu og allsherjar djöfulgangi.  En raunin varð síðan allt önnur, enda sýnist mér fréttaflutningur nú vera mun hófsamari en áður.

Við tókum að sjálfsögðu þátt í fjölskyldudagskránni yfir daginn og voru stelpurnar okkar mjög ánægðar með hana.  Á föstudagskvöldinu fórum við Mía (eldri stelpan) á kvöldvökuna og skemmtum okkur konunglega í rápi á milli tjalda þar sem við gæddum okkur á lunda og ýmiskonar kruðeríi, síðan tókum við virkan þátt í söng og dansi fyrir framan stóra sviðið.  Allir virtust skemmta sér hið besta og voru í góðum gír.  Ég ætla nú svosem ekki að halda því fram að fólk hafi allt verið bláedrú, en það kom bara alls ekki að sök.

Á laugardeginum vorum við inní dal, en slepptum kvöldinu, enda stelpurnar ekki beint í gírnum.

Á sunnudegi vorum við inní dal og fórum síðan öll á kvöldvökuna, þar sem við sungum hástöfum í brekkusöngnum undir dyggri stjórn Árna Johnsen. 

Það er óhætt að segja að upplifun mín af Þjóðhátíð hafi breytt viðhorfi mínu til hennar, og kennir manni kannski að dæma ekki um það sem maður hefur prófað.  Hingað til Eyja streymdi að fólk á öllum aldri (líka 18-23. ára) og allt virðist hafa gengið upp, enda mikil undirbúningsvinna á bakvið þetta allt saman.

Við Mía fórum líka í eitt magnaðasta partý sem ég hef komist í.  Það var í kjötsúpuveislu hjá Gauja í Gíslholti og Hólmfríði.  Þau eru með opið hús hjá sér fyrir gesti og gangandi og bjóða uppá kjötsúpu og alvöru Eyjastemmingu.  Inní stofu hjá þeim er síðan hljómsveit sem spilar stanslaust frá 15.00 til kjötsúpuloka, sem var kl. 18.30 að þessu sinni.  Þetta var stórgóð skemmtun sem gleymist seint.

Fíkniefnamál mun færri í ár

Úr fríi, undir áhrifum frá meistaranum

Þá er maður kominn úr fríi að norðan.  Þar vorum við hjónaleysin gæsuð og steggjuð.  Við komumst að mestu leyti heil út úr því.

Það stendur þó uppúr að nú get ég sagt: "þegar ég söng með Helga og hljóðfæraleikurunum..."

Ég keypti mér reyndar nýja diskinn með Megasi og Senuþjófunum.  Nú er ég búinn að hlusta svolítið á þennan disk og get sagt með fullri vissu að Megas er að ná ákveðnum hæðum með þessum disk.  Það er ekki hægt að saka meistarann um að staðna.  Kraftmikill og fumlaus undirleikurinn er hrein og tær snilld og textarnir svíkja ekki, eins og endranær.  En svo er Megas bara í svo feikna fínu formi á disknum að hrein unun er að hlusta á hann. 

Það er erfitt að gera uppá milli laganna á disknum, en þó eru þarna nokkrar eyrnakrækjur eins og (Minnst tíu miljón) Flóabitanótt, Huggutugga, Heill.  Svo er þarna sænskt þjóðlag sem flestir kannast við.  Gott er að elska er að mínu viti klárt grín á kostnað kóngsins (Bubba).  Gaman að sjá hvernig meistarinn hæðir kónginn sundur og saman:

Gott er að elska gellur einsog þig / greit er að elska glennur einsog þig / það virkar svo krassandi kræsilega á mig / það er glæta að elska gálur einsog þig

eina á janmayen / aðra í timbúktú / þriðju í eitthvaðistan / allar einsog alveg einsog þú sem ert mér trú.

Það er nú reyndar á mörkunum að vera prenthæft það sem fylgir á eftir, en meiningin er góð!!!

Í laginu (Minnst tíu miljón) Flóabitanótt er önnur vísun í kónginn:

það verða tíuþúsundplatnajól / enginn krókur engin ól / ekkert klifur upp á stól / því þetta verða tíuþúsund

ég farga mér segi ég fari hún ekki í gull / þetta sull útsvínaða bull / einsog sæmir engin ull / ég farga mér.

Og vísanir halda áfram.  En ég mæli eindregið með þessari plötu, eitt það allra magnaðasta sem komið hefur frá meistara Megasi.  Að sumu leyti er þetta svona "happy-happy-joy-joy-plata".

Vér mótmælum allir!

Mér finnst orðalag þessarar fréttar alveg með ólíkindum. 

Aðgerðasinnar úr röðum Saving Iceland létu til skarar skríða í miðborg Reykjavíkur í dag er þeir klifruðu upp á Ráðhús Reykjavíkur og hengdu þar upp borða með áletruninni „Vopnaveita Reykjavíkur?“.

Það er eins gott að verða ekki fyrir þegar aðgerðasinnar láta til skara skríða.  Mótmælendur hengdu upp borða utan á ráðhús Reykjavíkur og það er fjallaðu um málið á sama hátt og um hryðjuverk hafi verið að ræða, maður býst við að fréttinni fylgi hversu margir hafi fallið.

Ég skil aðgerðasinna að mörgu leyti.  Fólk upplifir sig oft á tíðum svo lítið og máttlaust þegar kemur að samskiptum við stjórnvöld.  Fólki er sagt að það geti skilað inn athugasemdum um einhver mál sem upp koma.  En oftar en ekki er ekkert gert með slíkar athugasemdir.  Mér dettur í hug samskipti bæjarstjórnar Kópavogs við íbúa sína á Kársnesinu, aðdragandinn að Kárahnjúkavirkjun, og núna nýjasta dæmið um mótmæli íbúa á ákveðnu svæði í Reykjavík við því að heimili fyrir heimilislausa verði komið fyrir í götunni hjá þeim.  Í því tilfelli sagði borgastjóri einfaldlega að hann harmaði að hafa ekki haft betra samráð við íbúana, en ákvörðuninni yrði ekki breytt.  Ég ætla ekki endilega að taka undir málflutning íbúanna, eða borgarstjórans í þessu máli.

Frægasta aðgerð aðgerðasinna í seinni tíð var líklega þegar bændur fyrir norðan sprengdu Laxárvirkjun.  Þar upplifðu landeigendur sig máttvana gagnvart stjórnvöldum, og svöruðu fyrir sig svo um munaði.  Félagi minn og vinur úr guðfræðideildinni, Ævar Kjartansson, (1/3 af "hinni heilögu þrenningu") tók einmitt þátt í þeirri aðgerð, þá rétt liðlega tvítugur. 

Já ég skil þegar fólk grípur til aðgerða þegar öll önnur ráð hafa verið reynd til þess að fá þá sem stjórna til að hlusta.  Það er alltaf vont þegar fólk upplifir að ekkert sé gert með það sem það hefur að segja.

Aðgerðasinnar hengdu borða á Ráðhús Reykjavíkur

Sagan endalausa

Baráttan heldur áfram og Bandaríkjamenn virðast fyrir löngu vera búnir að fyrirgera rétti sínum til hersetu í Írak, ef þeir hafa þá nokkurn tíman haft þann rétt.

Með hverjum saklausum borgara sem hersetuliðið myrðir í Írak, eykst andstaðan gegn vesturlöndum, og samúðin með málstað hryðjuverkamanna eykst líka.  Næsta skref er brottflutningur herja frá Írak.  Það er nú ekki líklegt að það verði mikil reisn yfir þeim flutningum, en þetta verður að gerast, ef einhver lausn á að finnast í málinu.

Þó er ekki líklegt að Bandaríkjamenn séu tilbúnir að fara úr landinu með skottið á milli lappanna.  Og á meðan stoltið er að flækjast fyrir mönnum, þá heldur þessi vitleysa áfram, það er nokkuð ljóst.

Krafan hlýtur að vera að þjóðir mið-austurlanda fái að stjórna sér sjálfar án þess að vesturlönd séu að skipta sér af málum þar með þeim hætti sem þau hafa gert allt framá þennan dag.  Það er auðvitað sjálfsagt að veita aðstoð, en aðstoð er ekki það sama og hernaðaríhlutun, innrás eða herseta.

Hvernig stendur á því að vesturlönd geta með engu móti treyst fólki annarsstaðar í heiminum til að stjórna sér sjálft?  Fólk í mið-austurlöndum hlýtur að vera orðið langþreytt á að litið sé niður á það.  Það hlýtur að vera orðið þreytt á því að fá ekki að stjórna sínum málum sjálft.  Með endalausum afskiptum er verið að tryggja að hófsamir komist ekki til valda á þessum slóðum.  Hinir hófsömu vilja samvinnu og samræður við vesturlönd.  Á sama tíma segja vesturlönd að fólki þarna sé ekki treystandi, og þá kallar almenningur eftir skarpari skilum og þar með er stjórn harðlínumanna tryggð áfram. 

Þetta er þrátefli sem þarf að vinda ofan af.  Vesturlönd verða að sýna aröbum traust til að stjórna sínum málum og þá slaknar á ástandinu, og þá er meiri von til þess að hófsemdarfólk komist að til að stjórna.

Bandaríkjaher sakaður um að hafa myrt saklausa borgara í loftárásum

Að slá met

Það er alltaf gaman að slá met, engin spurning.  En maður hlítur að velta fyrir sér, af hverju?

Við sjáum að í Kópavogi er mikið slys í uppsiglingu með byggingu sem stendur í bakgarði Smáralindar.  Þessi bygging á að verða hæsta bygging Íslands.  Manni finnst nú hreinlega að umferðin á þessum slóðum sé nú þegar langt yfir þeim mörkum sem gatnakerfið þolir, en hvernig ætli staðan verði með tilkomu háhýsisins (sem þó er eins og kofi við hliðina á byggingunni í Dubai).

Það hefur verið sagt um Kópavog að þeir sem einu sinni villast þangað inn, komist aldrei þaðan út, a.m.k. seint og oft við illan leik.  Ég starfaði eitt sumar við póstburð í Kópavogi og lærði að þekkja mig nokkuð þar.  Þar komst ég sjálfur að raun um hversu mikið skipulagsslys Kópavogur er.  Menn virðast hafa byggt nákvæmlega eins og andinn blés þeim í brjóst og skeyttu engu um einhverja heild.  Ég hélt svei mér þá að menn hefðu eitthvað lært af sögunni.  En það er greinilega stór misskilningur. 

Ég kvíði því þegar stórhýsið við Smáralindina verður komið í fullan "sving".  Ég er nú samt ekkert að missa svefn yfir þessu, en maður sér það í hendi sér að fólk muni frekar leita annað en í Smáralind, til að forðast umferðarteppu.  Kannski er Gunnar bæjarstjóri að leggja sitt að mörkum til að auka verslun á Laugaveginum?

Hæsta bygging í heimi

Engar áhyggjur Eyjamenn!!!

Já mikið líður mér vel að heyra að Samgönguráðherra hefur skilning á málinu. Þá er nú líklega óþarfi að fjölga ferðum eða huga að einhverjum úrbótum. Ég hef skilning á því að fólk vilji að ég skíri börn eða annist útför ástvina. Ætli ég geti þar með sleppt þessu???

Eyjamenn geta svo sannarlega verið áhyggjulausir um lausn á samgöngumálum finnst hæstvirtur Samgönguráðherra hefur skilning á stöðunni, og ef til vill hefur hann líka almennan skilning á málefnum Eyjamanna. Ef svo er þá erum við svo sannarlega á grænni grein. Er það ekki?

Nei, það er ekki nóg að hafa skilning á stöðunni, en síðan heyrist ekkert meira. Hvorki hósti né stuna.

„Íslendingar hljóta að gera þá kröfu að við getum ferðast eftir þjóðvegakerfinu"

Klikk þetta klukk

Sunna klukkaði

1) Ég spilaði knattspyrnu með U.M.F. Bjarma, ýmist sem hægri eða vinstri bakvörður. Takkaskórnir voru fjórum númerum of stóri þannig að ég var ævinlega í ullarsokkum innanundir fótboltasokkunum.

2) Ég tók frjálsar framyfir fótboltann og landaði þar nokkrum titlum, enda í skóm sem pössuðu.

3) Ég var síð-pönkari sem var oft til allnokkurra vandræða.

4) Ég kynntist Gíslínu á föstudeginum 13. desember.

5) Ég fór fyrst á tónleika með Herði Torfa ásamt Arnari, ömmu og mömmu í Sjallanum á Akureyri árið 1987.

6) Ég ætlaði að verða búðarkona þegar ég yrði stór, en bóndi og prestur til vara.

7) Ég lærði á orgel, en nennti aldrei að æfa mig og tapaði síðan allri orgelkunnáttu niður seinna. Í dag bý ég yfir yfirgripsmikilli vanþekkingu á orgelleik.

8) Ég er vinstrisinnaður hægrimaður sem stend styrkum fótum á miðjunni í pólitískum skoðunum.

Veit ekki hverja ég klukka, sýnist vera búið að klukka allan bloggheim. Hugsa að ég hugsi málið.